Yorgunsun, hatta biraz da dargın. Belki de fazlasıyla kırgın. İçinde kocaman bir boşluk bırakarak dönmüşsün arkanı. Biliyorsun gitmelisin. Elinde küçük bir valiz, duruyorsun kapının önünde öylece. Oysa bavullara sığdıramadığın anılar yapmışsın. Umurunda da değil senin dışında yaşananlar. Kindarsın ayrıca. Kızmıyorsun aslında; biliyorsun, mutlu olmadığı yerden gidecek kadar cesur olan herkes, gittiği yerde mutlu olmayı hak ediyor eninde sonunda. Yolun uzak. Herkese kalmaya çalışırken, kaçıyorsun hiç kimsesiz yerlere. Yolun sonu yakın. Hızla oradan uzaklaşmak isterken başını çevirip geriye bakıyorsun. Şimdi yitip giden hayaller, uğurluyorlar seni.
Şehirler iştahlı. Bıraksan kendini bilmediğin sokaklara, düşeceksin biliyorsun. Sırıtlar sinsice yüzüne. Hazırdılar otobanlar, yollarına seni ortak etmeye. Onsuz gidemediğin yollara çıkıyorsun şimdi. Ne bırakmak istiyorsun, ne devam etmek. Her gelişin bir gidişi olduğunu hatırlıyorsun. Her şey aşka ve hayata dahildi. O yüzden yaralarını rüzgara çarpıp çıkıyorsun o kapıdan. 
Acıyı azalta azalta yürüdün nereye gideceğin belli olmayan elinde ki bavulla. Yerlere dökülmüş, üstüne basılmış bir yalnızlık görsün yoldan geçenler. Zamanlar ihtimalini kaybetmiş. Anılar tıkış tıkış nereye dağılacaklar belli değil. Umrunda olmamak değil asıl mesele, yenilmemek. Neydi? Neler öğrendin? Sen de bilmiyorsun besbelli. Kırılmayı mı, kurtulmayı mı? Sadece müzik var kulaklarından süzülen. Bir de annenin konuşması. Ne güzel de uğurlamıştı oysa önce seni.
Dağıldı ama toparlanacak hayat. Sayarsın tek tek acıtmadan yaralarını. Batan tüm gün batımlarını.
Tek istediğin kendini kayaklara atıp deniz kokusunda soluklanmak. Yosun kokusunu içine çekerken, susmayan sadece anılar. Vay haline yalnızlığın. Hazan mevsimi çöktü mü üzerine? Sana düşen tek şey sırtına yüklediğin kalabalık telaşlar. Nasılsa her şeyin üstesindesin gelirsin. Zamansızlığa giden yolun yarısını tepmiş bile ömrün.
Sen ve ben tanırız birbirimizi. Derin uykulara dalarken ve her yeni güne yeni umutlarla uyanırken. Savrulan parçalarını toplayışlarımdan bilirim. Senin hesabına ne düştü onu bilemem ama. Aramızda kalanların hesapları tutulmuş olacak. Belki de kocaman okyanuslar var aramızda, sırtını güvenle yasladığın dik yamaçlar bir de. Aşamadı birimizden biri o mesafeleri. Güçlü olan sendin di mi?
Hatırlatmak gecenin meselesidir. Aynı gökyüzünün altında, aynı yıldızlara bakarken buluşmak dileğiyle...