Face’te birçok arkadaşım var. Bunların çoğunu tanımıyorum. Ama söyleyecek sözü, konuşacak bir şeyi olan Face’te paylaşıyor. Bunların içinde en çok ozanları benimsiyorum. Bence Face ozanların harmanlandığı bir meydan. Bu sayede ben de birçok ozanla tanışıp şiirlerini okuma fırsatı buldum. Özellikle söylemekte yarar görüyorum: Ulusal kanallar sırtlarını dönse de ozanlar hâlâ güzellikleri de toplumda gördükleri yanlışları da en gür sesleriyle dile getiriyor. Şairler fildişi kulelerinde oturup laklak yaparak dünyaya nizam vermeye kalkarken ozanlar yazıyorlar, geziyorlar, toplumun içinde dolaşıyor ve düşüncelerini dile getiriyor. Bu durum tüm olumsuzluklara rağmen umudumuzu yeşertiyor.
Ben edebiyat öğretmeniyim. Toplumun da hükümetin de Türkçe konusunda sınıfta kaldığını düşünüyorum. Ama ozanları okuyunca, onların Türkçeye ve Türk düşüncesine verdiği emekleri görünce umutlarım tazeleniyor.
Bu ozanların dikkatimi en çok çeken yanı cesaretleri. Birçok sermaye sahibi, yazan çizen darmadağın olmuşken, hatta sokaktaki yurdum insanı pusmuşken ozanlar en yüksek perdeden konuşuyor. İşte benim umudumu diri tutan bir başka neden.
Ozanları tanımak, onlarla aynı çileye talip olabilmek benim en büyük gurur kaynağım.
SOMSÖZ: SİZE DE ÖNERİRİM.