Bu dünyaya hiç aklım ermiyor, çocuk oldum genç oldum ve sona doğru giderken analiz ediyorum da; insanların hayata baktıkları pencereler farklı farklı. Genelde pencereler küçük ve kirli maalesef. Eğer bu alemde şiire yazıya gönül vermişsen vay haline,üstelikte kadınsan. Dar bir çerçevede yaşayan , şüpheci ve ufakcı olanların eline diline düşmek, ölmekten beterdir. Hayat çok kısa ve ben bunlarla savaşmak istemiyorum artık. Her canlı sevmeyi sevilmeyi bilmeli içini kemiren gereksiz duygularla ömrünü heba edip, kendisine ve sevdiklerine hayatı zehir etmemeli diye düşünüyorum…
Değerli okurlarım özel günlerimiz haftalarımız birbirini kovalıyor maşallah, ben gerçekten yetişemiyorum tüm bunlara. Demek ki ömürden düşen takvim yapraklarına güç yetmiyor. Ve bir BABALAR GÜNÜ daha geldi.
Bir kış günü ocak-15, o gün erken kalkmıştım ve rahatsızdım. Elimde örgüm oturdum cam kenarına ama, bir sıra kalan örgüyü bir türlü bitiremiyordum. Kaç kez söküp tekrar başladım bilmiyorum telefonum çaldı. Annem babamın kaza yaptığını söylüyordu. İnanmadım, çünkü babam çok usta bir şofördü, onun kullandığı arabada olmak huzur verirdi bana. Hiç düşünmezdim kaza bela olacağını, o yüzdende anneme ‘’sakin olmasını, babamın mutlaka iyi olduğunu, eğer bir şey olmuşsa da onun karşı taraftan kaynaklandığını’’ anlatmaya çalıştım.
Çocuklarım küçük olduğundan evden ayrılamadım, fakat yerimde de duramıyordum. O günlerde cep telefonu yeni yeni yaygınlaşmaya başlamıştı hemen ev telefonundan babamın cep telefonunu aradım, heyecanla bekliyorum. Yabancı bir ses ‘’ alo’’ dedi, ‘’kimsiniz ‘’ dediğimde; karakol komutanı olduğunu babamın eşyalarını kendisinin aldığını, babamı ise acil ambulansla götürdüklerini söyledi. Nasıl diye sorduğumda ‘’ bende görmedim, oraya gittiğimde ambulansa almışlardı’’ dedi…Yani bana acı haberi veremedi. Ben anlamıştım ama, ne kadarda kabul edemesem de eskiden olan her şey ve tüm yaşadığımız her şey gözümün önünde dönüp duruyordu. Evin en büyük çocuğu olarak abla olmanın verdiği sorumluluk ve her şeyin Allah’ ın takdiri olduğunu bildiğim için, kendime hakim olmaya çalıştım. Canım babam son günlerde rahatsızdı, gönlü birilerine kırık ve yüreği hüzünlü bir şekilde yapayalnız aramızdan ayrılmıştı, Yollar ve yıllar ömrünü çabuk bitirmişti, ‘’ seneye bu zaman emekliyim’’ sözünü hiç unutamıyorum. Kaybetmek, geri dönmeyeceğini bilmek, öyle zor ki…Ben o günlerde hayatın anlamsız ve boş olduğunu anladım. Hiçbir şey ilgimi çekmiyordu. Yeni bir elbise, yeni eşyalar, yemek yemek, nefes almak bile zoruma gidiyordu. Herkes alışırsın ama unutamazsın diyordu. Doğruymuş, boğazımda düğüm düğüm hasretim şimdi, ne gözyaşlarım ne de keşkelerim işe yaramıyor. Kanadı kırık kuşlar gibi, yüreği kırık dolaşıyorum o günden beri. Babam her mevsim hangi meyve ilk çıkarsa eve alır gelirdi, çocuklarım başkalarına imrenmesin tatsın diye. Onun geldiğini görünce hemen koşardık hepimiz ve mutlaka bizim için bir şeyler almış olurdu. Ama biz en çok onu gördüğümüze sevinirdik..
Babalık duygusunu tatmış, evlat sahibi olan herkesin BABALAR GÜNÜ KUTLU MUTLU OLSUN. Hayat anne ve babanın yanındayken güzelmiş. Sonrası güzel olsa da zahmetli oluyor. Bize yokluk göstermeyen evinden uzakta çalışıp, kimseye muhtaç etmeyen güzel babamı saygıyla anıyorum. Yaz sıcakları başladı iyice, herkese kolaylıklar güzellikler diliyorum..selam ve sonsuz sevgiler saygılar efendim…


^^ÇOK ÖZLEDİM BABA^^

Aklıma gelir sözlerin
Gözlerimin önünde kara gözlerin
Bir sancı çöker kalbime
Şurdan atlasam dolmuşa
En fazla on dakikaya yanındayım
Özledim ya, çok özledim
Belki evdesindir
Oturuyorsun salonda
Ya da annemle gezmeye gitmişsin
Gelirsiniz az sonra
Beklerim baba, beklerdim ammaaa
Acı gerçek tokat gibi
İner acımasızca can damarıma
Dudaklarımı ısırıyorum kanatırcasına
Ağlarsam gören olur, sorarlar
Bir de onlarla uğraşamam baba...

Dizimde derman, canımda can kalmadı
Sen gideli bir yanım kırık ve eksik
Ne zaman sensiz toplansak
Duvarda asılı resmin 
Bize bakar,
Sen varmışsın gibi...

Ah babam kıymetli insan
Sen olsaydın bu hasrete dayanırmıydın?
Dayanamazdın, senin de sızlardı kalbin
Hak ver bana ben nasıl dayanayım?
Senden kalan anılarla yüreğim acıyor
Altı kardeşin her biri ayrı özlüyor...

Sevenin de öyle çokmuş ki
İnsan bununla gurur duyuyor
Ah babam, gönlü sevgi dolu insan
Sözü sağlam, mert insan
Varlığın öyle güzelmiş ki
Yokluğun dolmuyor inan ki...

Bir bakışın, bir duruşun vardı
Adam gibi adamdın velhasılı...

Babam, sesini özledim
Gülmene, şakalarına, sohbetine hasretim
Baba, asker yavrun, ilk göz ağrın
Seni çok özlemiş, ağlıyor ağlıyor baba...

Bir sitemle gittin sanki ebediyete
Alın herşey sizin olsun der gibi
Kabrin sana cennet olsun
Senin gibi muhteşem bir insan
Söyle, söyle nasıl unutulsun...

Canım babam, seni unutmadık
Sen gittin ama, hiç sensiz kalmadık
Adını, sevgini kalbimiz de yaşattık...
Bir de..çok çok özledik baba...

HATİCE BOZKURT SARITAŞ....