Son günlerde tam üç ayrı kaza meydana geldi. Üçü de yaralanmalı. Şans eseri can kaybı yok. Ama soruyorum:
İlla bir can kaybı mı olması gerekiyor?
Burası öyle bir nokta ki, her gün onlarca genç sporcu antrenmanlara gidip gelirken bu yolu kullanmak zorunda kalıyor. Gündüzleri nispeten sakin gibi görünen sokak, hava kararınca zifiri karanlığa gömülüyor. Aydınlatmanın olmadığı bir nokta, araçların sıkça geçtiği bir güzergâh ve reflektörü, uyarı levhası, güvenlik önlemi kasis olmayan bir yol… Kazanın değil, kazasızlığın tesadüf olduğu bir görüntü.
Üstelik yaşanan kazaların ardından mahallelinin, sporcuların ve velilerin defalarca yaptığı uyarılar, yetkililere iletilen talepler ortada duruyor. Fakat çözüm hâlâ yok.
O zaman bir kez daha soralım: Ne zaman müdahale edilecek? Bir genç yaralı değil de ölü halde bulunduktan sonra mı?
Bu sorular acımasız gelebilir ama bu soruların muhatabı biz değiliz; karanlığın içine terk edilen o yolun sorumluları.
Kaza raporları incelendiğinde, sürücü hatalarının yanı sıra en temel eksikliğin aydınlatma ve hız azaltmak için kullanılan kasisin olmamasının olduğu açıkça görülüyor. Bir sokak düşünün; ilçenin spor tesislerinin hemen yanı başında, gecenin ilerleyen saatlerinde antrenmandan dönen çocuklar, genç atletler, futbolcular, basketbolcular… Hepsi aynı karanlıktan geçmek zorunda. Bu yalnızca bir belediye ve Elektrik şirketi sorumluluğu değil; aynı zamanda bir vicdan meselesi.
Kumluca’nın genç sporcuları ülkemizi temsil etmeye hazırlanırken, onlara güvenli bir yol sağlamak bu kadar zor olmamalı.
Bir sokak lambası, bir reflektörlü yaya geçidi, basit bir hız kesici… Bunlar için birinin ölmesi mi bekleniyor?
Buradan çağrı yapıyorum:
Artık harekete geçilsin.
Gerekirse geçici çözüm, gerekirse kalıcı proje… Ama bir an önce.
Çünkü bugün yaşanan kazalar uyarıdır.
Yarın yaşanacak olan ise vicdani sorumluluktur.
