Kırtıl Semahı, kökleri yüzyıllar öncesine dayanan ve özellikle Toros Dağları’nda yaşayan Tahtacı Türkmen Alevileri arasında yaşatılan bir inanç ritüelidir. Rivayete göre cemlerde semah dönmek için uygun bir mekân arayan canlar, Toros eteklerinde “Kırtıl” adı verilen geniş bir düzlüğe gelir. Bu alanın manevi havası ve doğanın sessiz çağrısı, semahın ruhuna işlenir ve buradan sonra bu dönüş “Kırtıl Semahı” adıyla anılmaya başlanır.
Kırtıl Semahı, yalnızca bir semah değil, aynı zamanda doğayla bütünleşmenin sembolüdür. Dönüş sırasında çam ağaçlarının uğultusu, derelerin şırıltısı ve rüzgârın esintisi semaha eşlik eder. Böylece insan, doğa ve evrenin bir uyum içerisinde olduğu inancı görünür kılınır.
Alevi-Bektaşi inancında semahlar, Hz. Ali, On İki İmamlar ve Ehlibeyt sevgisini dile getirirken; Kırtıl Semahı, ayrıca insanın doğayla kurduğu bağa işaret eder. Bu yönüyle, “Semah dönen, kainatla döner” anlayışını taşıyan Kırtıl Semahı, inananların Hak ile birliğini ve varlıkla uyumunu simgeler.
Bugün hâlâ Tahtacı Türkmen köylerinde ve Alevi cemlerinde yaşatılan Kırtıl Semahı, hem bir ibadet hem de kültürel bir miras olarak korunmaktadır. Bu semah, yalnızca bir ritüel değil; insan, doğa ve Tanrı arasındaki kutsal bağın görünür kılındığı manevi bir yolculuktur.
