Köşe yazımızı yazmak üzere bilgisayarın başına geçtiğimizde daha keyifli, okuyanları karamsarlığa boğmayan aksine keyiflendiren yazılar yazmak istiyoruz, Gerçekten böyle güzel duygular ile hayat dolu yazılar yazmayı her zamankinden daha fazla istiyoruz.
Dün sabah saatlerinde köşe yazımızı yazmak adına bilgisayarın başına geçtik, tam yazımıza başlayacakken bir arkadaşımızın telefonumuza gönderdiği iletiye dokunduğumuzda Cumhurbaşkanlığı sözcüsü İbrahim Kalın ile sanatçı Yavuz Bingöl’ün birlikte seslendikleri
“Melüllenme deli gönül/Gez bir zaman var nic'olurİndir Taht'ını yüceden/Yık bir zaman gör nic'olur”
Sözleri ile başlayan türküyü dinleyince nerede ise gözlerimizden akan yaşlara engel olamaz bir duruma geldik.
Sabahın erken saatlerinde bir taraftan bu muhteşem türküyü dinlerken bir taraftan da Şair Erdem Beyazıt’ın her okuduğumuzda bizi bir diyardan başka bir diyara sürükleyen
“Bizim de yaşadığımız hayattır kardeşimBiz de soluk alıp vermedeyizYani her insan gibi sevmekteyiz, sevilecek şeyleriBir kır çiçeğini çimeni toprağı börtü böceğiKurban bayramlarında kınalı koçlarıBaşları el oyası işlemeli yemeni ile kapalıBembeyaz saçlı kırış kırış alınlıPencere kenarlarında oğullarını bekleyen anaları”
Dizelerin dilimizden döküldüğüne şahit olduk.
Dünyaya geldikten sonra mutlu olmak, keyifli bir hayat yaşamak, Kazadan, beladan olabildiğince uzak kalmak herkesin hakkı, ancak pek çoğumuzun bildiği gibi bu istekler çoğunlukla yerine gelmiyor ve insanımız ömrünü ağlayarak, sızlayarak geçiriyor.
Türk milleti tarih boyunca ağlayıp durmuş, ağlamak için olağanüstü bir durum beklemeyen Türk insanı
“-Çocuğu dünyaya gelince sevinçten ağlamış.Çocuk erkekse sünnet olduğu zaman ağlamışÇocuk okula başladığı zaman yine sevinçten ağlamışÇocuk yatılı okula gitmişse hüzünlenmiş ağlamışÇocuk askere giderken gururdan ağlamışÇocuk askerden gelince sevinçten ağlamışÇocuk evlendiğinde yine sevinçten ağlamışÇocuk vazifesi gereği evinden başka bir yerleşim yerine tayin olunca üzüntüden ağlamış.”
Yani Türk insanının hayatının en keyifli anında yada en hüzünlü anında mutlaka ağlamış, İnsanımızın ağlamasından vazgeçmesinin altında daha çok duygusallık olmasına rağmen yazımızın başında da belirttiğimiz gibi uzun bir süredir bir türlü iyileşemeyen hayat şartları kendisini üzüyor, karamsarlığa doğru yöneltiyor.
Bizde halkın ortalamasını yaşayan bir Türkiye Cumhuriyeti vatandaşıyız, Mesleğimizin de Gazetecilik olması münasebeti ile sürekli sahadayız, böylelikle iyiliği de, kötülüğü de, mutluluğu da, mutsuzluğu da anında görüyor, vatandaşlarımız iyi olduğunda keyifleniyor, Vatandaşımızın durumunun kötüye gittiğini görünce de bizde onlar gibi hüzünleniyoruz, ağlıyoruz.
Bu yüzdendir
“Melüllenme deli gönül/Gez bir zaman var nic'olurİndir Taht'ını yüceden/Yık bir zaman gör nic'olur”
diye dertlendiğimiz…
