Hz Ali efendimiz ‘ bana bir harf öğretenin 40 yıl kölesi olurum’ cümlesini düşünecek olursak, sevgili öğretmenlerimizin paha biçilmez insanlar olduğunu anlarız. Eğitim ana kucağında baba ocağında başlar fakat hemen 6 yıl sonra okul binasında devam eder. Bu koca binalar okul öncesi eğitimden başlayıp 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 her yıl yükselerek eğitim ağı genişler ve biz büyürken fikren ve ruhen gelişmiş oluruz. Eee bu kadar işi tek başımıza yapamayız. Bilgili, kültürlü, yüreği sevgi ve sabırla dolu muhteşem insanlar sayesinde koşarak ilerleriz. Hayatın acımasız çarkında, çoğu zaman ilk kez karşılacağımız engellere bilinçli olarak karşı koyabiliriz fedakar ve cefakar öğretmenlerimiz sayesinde . Ben okula giderken en sevdiğim şeylerden biride, öğretmenlerimizin daha önce yaşadıklarını anlatıp bizimle paylaşmalarıydı. Onların sözleri, hareketleri öyle farklıydı ki, sanki yemez içmez özel kişilerdi. Giyim kuşamdan tutun yürüyüşleri bile bambaşka gelirdi. Onları üzmek ne haddimizeydi ki, mutlu olmaları için elimizden geleni yapardık. Mesela ; komşunun bahçesinden çiçek alıp götürmek gibi.
Öğretmenlik, insanlara maaşı güzel rahat bir iş gibi gelebilir. İçeriğini görebilen düşünebilen için hiç te öyle olmadığı çabuk anlaşılır. Evde iki çocuğuna sabredemeyen bizler, okulda öğretmenlerimizin onlarcası ile mücadele ettiğini bilebilsek. Hem ahlaken hem de bilgi beceri kazanmaları için çaba sarf eden bu insanlar sizce neyin gayretindeler, .maaşlı bir iş olan bu meslek sonradan gönüllü fedakarlık istiyor. Masa başında oturan, şirket yöneten bir müdürden daha fazlasını gerektiriyor. Karşısında canlı ve henüz şekil almamış bireylere ömrü boyunca lazım olacak sevgi, saygı, çalışma azmi, duygu ve ahlak eğitimi gibi akla gelen gelmeyen bir çok durumda ilk yardım öğretmenlerimizden gelir. Ben ilk okulda tam beş tane öğretmen değiştirdim. Orta okul sıralarında otururken de ayrı branşlarda öğretmenlerim geldi sınıfıma, inanın hepsi de örek alınacak nadide insanlardı. Onlar ders anlatırken gözümü bile ayırmazdım , her sözleri önemliydi benim için.Hepsi ayrı ayrı unutamadığım insanlardır. Okul dışında gördüğüm zaman nasılda yanaklarım kızarırdı. Evlerini bilmezdim, sanki gökten zembille okula inerler, tekrar dönerlerdi. Belki abartı sanacaksınız ama öyle. Şuan öğretmen akrabam da çok arkadaşım da. Onların gayretini biliyorum, öğrencilerine karşı sevgi ve sabırlarını görüyorum. Sevgili ATAM’ ın da dediği gibi. ‘ yeni nesil sizin eseriniz olacaktır’ bence her nesil mutlaka tartışılmaz onların eseridir.
Hepinizin ÖĞRETMENLER GÜNÜNÜ AYRI AYRI KUTLAR, DAİMA BAŞARILI OLMANIZI VE KALICI ESERLERE İMZA ATMANIZI TEMENNİ EDERİM.
Yazmak istediğim çok şey var fakat, sizleri okurken sıkmamak adına burada noktalıyorum.
Bu vatanın, bayrağın ve toprakların sevilmesinde, korunmasında emeğiniz inkar edilemez…iyiki varsınız…
SUSADIM ÖĞRETMENİM.
A dan z ye harfleri nakış nakış işledin
Gül bakışınla bana öğrettin öğretmenim
Rakamları sırayla çarptın böldün eşledin
Engelleri aşmayı öğrettin öğretmenim
Kocaman ailenin büyüğü hep sen oldun
Sevgiyi paylaşımı yaşattın öğretmenim
Birimize dert gelse başta sen hüzün doldun
Mücadeleyi bir bir anlattın öğretmenim
Okudum yazdım artık ne sorsalar bilirim
Cehaleti yıkarak kuşattın öğretmenim
Gösterdiğin hedefler nerde olsa gelirim
Geçmişi geleceğe taşıttın öğretmenim
Hayrandım sözlerine tane tane konuştun
Sabrına ve ilgine susadım öğretmenim
Bile bile her şeyi öğrencine danıştın
Geri cahil gezenden usandım öğretmenim
Sevgi saygı hürmetle selamlarım sizleri
İnsanlığı vefayı öğrettin öğretmenim
Bugünlere şefkatle getirdiniz bizleri
Asla asla unutmam sevgili öğretmenim…
HATİCE BOZKURT SARITAŞ..
