(Bu şiir, Zeki Ömer Defne’nin(1903-1992) yazdığı 10 Kasım şiirlerimizden biridir. Şair Cumhuriyetin ilk Türkçe öğretmenlerindendi. Eskinin bu güzel, duygulu şiirleri o günleri yaşatır, hâlâ gözlerimizi yaşartır...)
AYRILIŞ DESTANI
Gel vatan, yas tutan ocaklara gel!
Oğul Mustafalı kucaklara gel!
Gel, karayazılı çiçeklere gel!
Dol gözüme vatan, Ata’n geçiyor!
Ektiğin gündüzdü, biçtiğin gece,
Güzelim ekini bastı delice
Herkes sabanlara, cenkte kılıca,
"Abıhayat"ları (dirim suyu)katan geçiyor.
Gün görünür güne bakana her şey,
Ne görsem benziyor, bak, O’na her şey,
Başlamış şeklinden isyana her şey,
Sanki her şeylerden o can geçiyor.
Bütün yurt dağlarını üst üste koyun,
Üste gelincikli yazılar yayın,
En üste bir yıldız, bir ay döşeyin;
Önümden böyle bir vatan geçiyor.
Bir millet kolunca sallar üstünde,
Bir vatan boyunca yollar üstünde,
Dağlar bedenince küller üstünde,
Kanayı kanayı bir tan geçiyor.
O’nu bize gökten zafer getirdi,
O’nu bizden alıp “zafer” götürdü,
“Yer görmesin” diye doğmuş koç sırtı
Devirler üstünde yatan geçiyor.
O, bindi; al atlar kesildi yağız,
O, bindi; bir yanardağ oldu Yavuz,
19 Son teşrin(Kasım)... delirdi deniz,
Hâlâ Marmara’dan figan geçiyor.
Kara çıktı aynı gördüğü düşler,
Cümle mülhimeler (esin)zara(ağlama) durmuşlar,
Siyah borularda siyah ötüşler...
Bu sabah, İstanbul yastan geçiyor.
Defne burcu burcu seril yerlere,
Bak, selâma durmuş minarelere,
Bir şair şehirden bir âşık şehre,
Bir bayrak dolusu destan geçiyor.
Zeki Ömer DEFNE
