Yaşlılar için “tozuttu” sözü çok kullanılır. Bu söz onların bize saçma gelen söz ve davranışlarının görünür olmasından ileri gelir. Hani insan önce çocuk olur, sonra gene çocuklaşırmış ya! İşte eyle!
Bu nasıl oluyor?
İnsana önce ailesinden ve toplumdan birçok telkin gelir. Şunu yapma yasak, bunu deme ayıp... Bu, sana yakışmaz. O bizi bozar...
Sonra kişi aslında ayıpların ve yasakların insanı sımsıkı sardığını, adeta kımıldayamaz hale getirdiğini fark eder. Buna da bir süre dayanır. Ama bakar ki ayıplar ve yasakların birçoğu öyle içi boş şeyler ki... Yaptığınız zaman yer yerinden oynar sandıklarınızın kimse farkına bile varmıyor. Yellenmek ayıpmış. Açık işemek doğru değilmiş. Ağız dolusu gülmek yanlışmış. Çoluğun çocuğun, eşin dostun zoruna gidermiş. Komşuya da bu yapılır mıymış?
Elbette her aklımıza geleni yapmak, dilimize geleni söylemek doğru değil. Ama o kızacak, bu kınayacak, şu kurbağalar ürkecek diye her şeyi zapturapt altına almak da yanlış. Çünkü bilinçaltına attığımız her şey bir süre sonra belleğimizi tüketiyor. Asıl sorun da o zaman başlıyor.
Aile ve toplum tarafından konulan yasakları pek ciddiye almaya gelmez. İnsan tozutuverir.
Okumuş yazmış arkadaşlar, daha ağırbaşlı, protokol kuralları ve yasalar karşısında daha hassas davranmalı. Ama herkes bilmeli ki yaşam çok ciddiyet kaldırmaz.
SOMSÖZ: TOZANA GÜLMEZLER, TOZUTANA GÜLERLER.
